تابلو فرش قایق کشان های رودخانه ولگا

تابلو فرش قایق  کشان های رودخانه ولگا  (Barge Haulers on the Volga)، یکی دیگر از آثار فاخر استاد مجیدی است که تلاش نموده است تا یکی از نقاشی معروف ایلیا رپین (Ilya Repin) نقاش برجسته روسی را که آثار جالب توجهی از او به جا مانده است در تار وپود تابلو فرش باز آفرینی کند.

در این نقاشی  رنگ روغن بر روی بوم  (1873-1870) رپین 11 مرد را به تصویر کشیده است که یک قایق باری (یا بارج-Barge)  را در سواحل رود ولگا (Volga River) می کشند و  از فرط خستگی و زیر هوای گرم وسنگین  نزدیک است که از حال بروند. رود ولگا طولانی ترین و پر آب ترین  رود در اروپا بطلو 3531 کیلومتر هست که از مرکز تا جنوب روسیه جریان دارد و بعنوان رود ملی روسیه نیز در نظر گرفته می شود.

این اثر در نکوهش استثمار بی رحمانه از طبقه کارگر می باشد و در آن یازده مرد نشان داده شده است که به آنها  بورلاک (burlak) می گفتند. بورلاک ها افرادی  بودند  که قایق ها و سایر کشتی ها را به طرف بالای رودخانه و در جریان خلاف آب از قرن هفدهم تا بیستم در امپراطوری روسیه می کشیدند . اکثر این افراد فاقد زمین کشاورزی بوده یا کشاورزان فقیری بودند. با بروز انقلاب صنعت تعداد بورلاک ها کاهش یافت و در اوایل قرن بیستم تقریبا دیگر اثری از این افراد نبود. 
رپین این نقاشی را در طی سفرهای خود در روسیه وقتی که بعنوان دانشجو در آکادمی سلطنتی هنر در سن پطرزبورگ بود و تعطیلات خود را به کنار رود ولگا در سال 1870 می رفت  طرح ریزی کرده و شخصیتهای واقعی را که با آنها مواجه شده بود به تصویر کشیده است. اگرچه او یازده مرد را به تصویر کشیده است اما زنان نیز در آن زمان این کار را انجام می دادند و بطور نرمال افراد زیادی در دسته های قایق کشی بودند. 

قایق کشان های ولگا ردیفی از مردان را با لباسهای کهنه و بندهای چرمی پیچیده شده دور بدنشان به تصویر کشیده است. گرچه آنها بگونه ای نشان داده شده اند که خویشتندارند و این وضعیت را پذیرفته اند اما در حقیقت مردان مغلوب و مفلوک اند و رنج و درد بدنهای خمیده شده آنها در اثر مشقت کار سخت و طاقت فرسا کاملا نمایان است.
صحنه نقاشی در نور سفید و نقره ای به تصویر کشیده شده است و درست در مرکز این بوم نقاشی و در میان ردیفهای مردان، جوانی با رنگ روشن بر علیه بندهای چرمی دورش می جنگد و ژست قهرمانانه ای به خود گرفته است.
این نقاشی توصیفی از تلاش و کار شاق مردان است و رپین هم جذب توان و تلاش خارق العاده آنها می شود. او این چهره ها را بعنوان نماینده های طیف زیادی از طبقات کارگر جامعه روسیه انتخاب کرد. رپین احساس همدلی ویژه ای با کانین (Kanin)، کشیش خلع لباس شده که بعنوان سردسته این گروه قایق کش ها به بیرون بسمت بیننده نگاه می کند دارد. رپین درباره او نوشته بود که یک روح شرقی در این مرد دیده می شد! چه نگاه عمیقی داشت! پیشانی او پهن و بزرگ بود و این برای من بمانندیک راز بزرگ بود و بهمین خاطر من او را دوست داشتم. کانین با آن دستار کهنه ای دور سرش، در وصله هایی که خودش درست کرده و سپس کهنه و پاره شده بودند هرگز کمتر از یک مرد با شرف بنظر نمی رسید؛ او شبیه یک قدیس بود."

بنظر می رسد مردان که کانون تمرکز تصویر را شکل می دهند بدون نظارت هستند و به قایق باری که در پشت سرشان آن را می کشند نقش جزئی داده شده است. همچنین در فاصله دورتر، یک کشتی بخار کوچک دیده می شود که شاید بیانگر آن است که کار کمر شکن قایق کشان ها دیگر در عصر صنعتی ضرورتی ندارد. همچنین پرچم وارونه روسیه که در دکل اصلی کشتی برافراشته شده است به حس نگرانی و ناراحتی خصمانه می افزاید.

این اثر تحسین بین المللی را بخاطر به تصویر کشیدن مشقات مردان کارگر برانگیخت و بزودی و پس از اتمام آن ، ، ولادیمیر الکساندروویچ (Vladimir Alexandrovich) فرزند الکساندر دوم، امپراطور روسیه، آن را خریداری کرد و بعنوان نقطه عطفی در نقاشی واقع گرایانه روسیه در سرتاسر اروپا در معرض نمایش گذاشته شد.
رپین قایق کشان ولگا را بعنوان اولین نقاشی حرفه ای خود در نظر می گیرد و همین اثر هست که او را بعنوان استاد مستند سازی نابرابری اجتماعی معرفی کرد.

ارسال نظر
(بعد از تائید مدیر منتشر خواهد شد)
  • - نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.
  • - لطفا دیدگاهتان تا حد امکان مربوط به مطلب باشد.
  • - لطفا فارسی بنویسید.
  • - میخواهید عکس خودتان کنار نظرتان باشد؟ به gravatar.com بروید و عکستان را اضافه کنید.
  • - نظرات شما بعد از تایید مدیریت منتشر خواهد شد
    اشتراک گذاری

    اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:

    آدرس کوتاه شده‌ی صفحه: برای کپی کردن لینک روی آن کلیک کنید